Istnieje życie po kasku

Podczas ostatniej wizyty Czesia w Berlinie zostaliśmy pouczeni, że oto nadchodzi bardzo newralgiczny okres w życiu naszego synka – pierwszy tydzień bez kasku. Mieliśmy bardzo na niego uważać. Mogło się bowiem okazać, że Czesio przez pierwsze dni nie będzie w pełni świadomy tego, że powinien chronić głowę przed urazami. Dotąd bowiem posiadał warstwę ochronną w postaci kasku. Było to o tyle istotne, że Czesio właśnie podjął także pierwsze próby czworakowania oraz zaczął namiętnie podciągać się do stania.

Po dziesięciu dniach od zdjęcia kasku mogę z całą stanowczością zaświadczyć, że moje dziecko przeżyło ów czas – w tym Święta Wielkanocne – w jednym kawałku. Trudno mi nawet przywołać w pamięci jakąś sytuację zdecydowanie przyprawiająca o palpitację serca. Odnoszę wrażenie, że Czesio z równą łatwością powitał jak i pożegnał kask. Jego brak nie zrobił na nim większego wrażenia. Może tylko pozbycie się białego balastu odciążyło głowę i barki o jakieś 204  gramy, w związku z czym synek sprawniej staje na dwóch nóżkach. Poza tym Czesio pozwala sobie zakładać na głowę rzeczy, o których nie śniło się filozofom...

Natomiast czapeczki ściąga z głowy w trybie natychmiastowym - tak jak przed założeniem kasku, tyle, że sprytniej. Cóż chłopczyk nam rośnie i jest coraz sprawniejszy ruchowo...

W związku z tendencjami rozwojowymi naszej pociechy zasięgnęliśmy opinii fachowca. Po konsultacji z naszą fizjoterapeutką uczymy teraz Czesia prawidłowo stawać oraz powracać ze stania do siedzenia w bezpieczny sposób. Sprawiliśmy mu butki, aby kontrolować równolegle ustawienie stóp. Staramy się także wzmocnić jego prawą stronę. Niestety, asymetria nadal gdzieś tam pobrzmiewa w tle. Czesio ma obecnie nieco silniejszą prawą nóżkę i sprawniej siada z leżenia na prawym boczku niż na lewym. Będziemy zatem przez jakiś czas musieli wykazywać się czujnością, aby mieć pewność, że synek nie powróci do dawnych złych nawyków.

Przykicał Zajączek...

Święta, święta i po świętach... A tymczasem w nasze progi przykicał Wielkanocny Zajączek!

 

Zajączek przykicał do nas od Gizanki i przyniósł same skarby: dwie wspaniałe książeczki z bajkami, ręcznie dzierganą czapuchę na Czesia zestetyzowaną łepetynkę, rybkę-maskotkę (hand made) oraz coś słodkiego. Słodkie przypadło tym bardziej wyrośniętym członkom rodziny :-) 

Za wszystkie prezenty serdecznie dziękuję w imieniu własnym, Czesia oraz Taty Czesia. Dziękuję także Agnieszce, inicjatorce świętecznej wymianki prezentowej.